Historia Motocykli

Jednośladowy pojazd mechaniczny bez nadwozia, z silnikiem spalinowym, przeznaczony w zasadzie do przewozu jednej lub dwóch osób. Historia motocykla zaczyna się w 50 lat od stworzenia pierwszego pojazdu jednośladowego - roweru, gdy Francuz Perreau zastosował do jego napędu tłokowy silnik parowy (1868 rok). W rok później podobny pojazd skonstruował Amerykanin Roper, a inny Amerykanin Copeland produkował dwukołowe welocypedy napędzane silnikiem parowym w latach 1884-1888.
 W 1885 roku, a więc w rok przed zbudowaniem pierwszego praktycznego samochodu, G. Daimler zbudował tzw. Reitwagen mit Petrolemotor ( wózek do jeżdżenia okrakiem jak na koniu, napędzany silnikiem na ropę naftową ) - pierwszy motocykl napędzany silnikiem spalinowym, zbudowanym przez Daimlera specjalnie do tego celu. Był to jednocylindrowy silnik chłodzony powietrzem, o pojemności skokowej 264cm sześciennych i mocy 0,5KM. Rama i koło były drewniane, przy czym koła opasane żelaznymi obręczami bez amortyzacji zawieszenia. Napęd z silnika przenoszony był na tylne koło przekładnią pasową dwubiegową. Jako kierownicę zastosowano pojedynczy drążek, tzw. rumpel, którym kierowało się podobnie jak np. we współczesnych łodziach żaglowych. Oryginalną cechą tego pojazdu były dwa boczne kółka podpierające, zabezpieczające przed wywróceniem.
Pojazd, który można uznać za prototyp współczesnego motocykla, zbudował w 1892 roku również Francuz - Millet. Jego pojazd miał ramę wykonaną z rur stalowych, koła podobne do współczesnych, składały się ze stalowych szprych i stalowych obręczy z nałożonymi oponami pneumatycznymi (wynalazek Anglika J. Dunlopa z 1888 roku), a napędzany był silnikiem spalinowym o pięciu cylindrach .
Nazwa "motocykl" jako określenie środka lokomocyjnego wprowadzona została dopiero w 1894 roku przez dwóch monachijczyków, otrzymali ochronę patentową na nazwę tego pojazdu - Motorrad - "koło motorowe", przetłumaczoną na język angielski dosłownie jako motocycle. Motocykl Hilebranda i Wolfmullera wyposażony był w silnik dwucylindrowy, chłodzony wodą o pojemności 1830 cm sześciennych i mocy 2,5 KM. Napęd z silnika na tylne koła przenoszony był korbowodem, jak w lokomotywie. W latach 1896-1897 podobne pojazdy produkowali we Francji Bracia Werner. Pierwszy motocykl o współczesnych założeniach konstrukcyjnych wyprodukowano w 1898 roku w zakładach założonych przez W. Klamenta i W. Lauriana w Mlada Boleslava w Czechach. Powstał on w wyniku specjalnych badań i prób prowadzonych w latach 1896-1898, był wyposażony w oryginalny, własnej konstrukcji silnik dwucylindrowy z zapłonem elektrycznym umieszczony w ramie, a wszystkie dźwignie, przeznaczone do regulacji pracy silnika, zgrupowano w zasięgu ręki.
W latach 1898- 1904 zakłady w Mlada Boleslav produkowały już pięć typów motocykli o nazwie "Slavia", w tym także wyposażone w boczną przyczepkę (kosz), z siedzeniem dla pasażera. O jakości tych pojazdów świadczy fakt, że startując w latach 1903-1904 w 64 wyścigach sportowych zdobyły 56 pierwszych oraz 59 drugich i trzecich miejsc, a na stu czterdziestu sześciu startujących motocykli 142 motocykle firmy "Slavia" osiągnęły metę. W przeciwieństwie do współczesnych, pierwsze motory, w tym również seryjnie produkowane motory Hildebranda i Wolfmullera, wyposażone były w silniki czterosuwowe. Stosowanie dwusuwów zapoczątkowali Anglik Scott i Niemiec Ruppe. Ten ostatni pracując w fabryce pojazdów parowych (Dampfkraftwagen - stąd nazwa DKW) w Zschopau, skonstruował w 1920 roku swój pierwszy silnik dwusuwowy przeznaczony do napędu roweru; do 1941 roku w fabryce tej wyprodukowano 30 typów silników dwusuwowych o różnej pojemności. Ze względu na liczne zalety tych silników nazwa DKW zmieniła swoje znaczenie na Das kleine Wunder - małe cudo. Aktualnie produkcję motocykli DKW kontynuuje ta sama fabryka - pionier seryjnej produkcji, która po upaństwowieniu w 1945 roku zmieniła nazwę na Motorradwerk Zschopau (MZ).  Pierwszy polski motocykl został skonstruowany w 1932 roku przez inż. T. Rudawskiego, a jego produkcję podjęły w tym samym roku Centralne Warsztaty Samochodowe (CWS) w Warszawie. Był to motocykl "Sokół", wyposażony w silnik czterosuwowy, dwucylindrowy 995 cm sześciennych, o mocy 21 KM i prędkości jazdy 105 km/h. W 1935 roku powstaje jego odmiana "Sokół 600 RT", o pojemności 575 cm sześciennych, a w 1936 roku rozpoczęła się produkcja motocykla "SHL" (Suchedniowska Fabryka Odlewów i Huta Ludwików). Knstruktorem "SHL" był inżynier R. Ekielski. Były one wyposażone w licencyjny silnik dwusuwowy Villiersa. Wcześniej, bo już na przełomie 1933-1934 roku, Ekielski zbudował motocykl "Orlę", o pojemności 350 cm z silnikiem Villiersa, wykonany w jednym egzemplarzu wobec braku poparcia finansowego ze strony władz państwowych. Do okresu wojny wykonano ponad 3000 motocykli SHL.
Współczesny motocykl zrobił światową karierę i jest produkowany we wszystkich rozwiniętych technicznie krajach świata.
W 1990 roku Amerykanin Dave Campos jadąc po powierzchni słonego jeziora w stanie Utach (USA), osiągnął na motocyklu średnią prędkość 518,45 km / godz. Kilkumetrowej długości "Easyrider" był napędzany konwencjonalnie - przez dwa półtoralitrowe silniki Harley Davidson.